ԱՄՆ-ն և, առհասարակ, ՆԱՏՕ-ի որևէ երկիր մեզ անվտանգության երաշխիքների չի տալու

ԱՄՆ պետքարտուղարությունն օրերս արձագանքել է լուրերին այն մասին, թե ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի վարչակազմի կողմից Հայաստանին և Ադրբեջանին առաջարկ է ներկայացվել Հարավային Կովկասում հաղորդակցությունների ապաշրջափակման վերաբերյալ։

«Միացյալ Նահանգներն աջակցում է Հարավային Կովկասում խաղաղության և կայունության ամրապնդմանն ուղղված ջանքերին: Մենք կիսվելու որևէ ինֆորմացիա չունենք մամուլի hրապարակումների վերաբերյալ»,- «Արմենպրես»-ի հարցմանն ի պատասխան՝ նշել են պետքարտուղարության մամուլի ծառայությունից։

Պետքարտուղարության չեզոք, զգուշավոր արձագանքը ցույց է տալիս, որ ԱՄՆ-ը, մի կողմից, չի ցանկանում առայժմ պաշտոնապես հանդես գալ որպես կոնկրետ նախաձեռնության հեղինակ, մյուս կողմից՝ փորձում է պահել դիվանագիտական դաշտը բաց հետագա զարգացումներում հնարավոր ակտիվ ներգրավման համար։

Այլ խոսքով՝ Վաշինգտոնը ձեռնպահ է մնում ուղիղ պատասխանատվությունից, չբացառելով ապագա դերակատարության հնարավորությունը։

Սա ընդգծում եմ բոլոր այն մարդկանց համար, ովքեր այս օրերին հիացական շեշտադրումներով արձանագրում են, որ եթե ամերիկյան լոգիստիկ ինչ-որ կազմակերպության արտապատվիրակվի Սյունիքի ճանապարհի վերահսկողությունը, դա ինքնին ենթադրում է Հայաստանին տրվելիք անվտանգության որոշակի երաշխիք Վաշինգտոնի կողմից:

Չկա նման բան և չի կարող լինել:

ԱՄՆ-ն և, առհասարակ, ՆԱՏՕ-ի որևէ երկիր մեզ անվտանգության երաշխիքներ չի տալու՝ Ադրբեջանից և Թուրքիայից պաշտպանվելու համար:

Վաշինգտոնը ենթադրյալ նախաձեռնությամբ լուծում է իր ստրատեգիական խնդիրը՝ Հարավային Կովկասում թուլացնում է Ռուսաստանի և Իրանի ազդեցությունը:

Թե ինչպե՞ս է առանց անվտանգության որևէ համակարգի մնացող Հայաստանը պաշտպանվելու Ադրբեջանի և Թուրքիայի հնարավոր ոտնձգություններից, թերևս, կարող են իմանալ միայն արկածախնդրության անսահման պաշար ունեցող «հեղափոխականները» և նրանց պսևդոարևմտամետ սատելիտները:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եկեղեցու շուրջ օղակը սեղմվում է․ Փաշինյանը նոր «տարածքներ» է նվաճում
• Ապոկալիպտիկը ոչ թե ընդդիմությունն է, այլ՝ իշխանության կառուցած իրականությունը
• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ
• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև

Մեկնաբանություններ